Επίσκεψη γνωριμίας στο 3ο Γυμνάσιο

Οι μαθητές της ΣΤ’ τάξης του Σχολείου μας επισκέφτηκαν το 3ο Γυμνάσιο Πτολεμαΐδας  για μια πρώτη γνωριμία με το περιβάλλον του νέου σχολείου  που θα φοιτήσουν την επόμενη σχολική χρονιά.
 Τους μαθητές  μας υποδέχτηκε  ο  Δ/ντη του Σχολείου κ. Βόιτσες Θεοδόσης. Η   ξενάγηση  στο χώρο του σχολείου έγινε από  τις κυρίες Χριστοφόρου Νίτσα και Κακαβούλη  Σταυρούλα που με το χαμόγελο στα χείλη  απάντησαν σε όλες  τις απορίες των μαθητών μας αλλά  και  προσπάθησαν να βοηθήσουν τα παιδιά να ξεπεράσουν τους  φόβους σχετικά με το "καινούριο  σχολείο" έτσι ώστε την επόμενη σχολική χρονιά να τους υποδεχτεί ένα γνώριμο & φιλικό περιβάλλον.
  Σας ευχαριστούμε πολύ!!!!!



Ποιήματα για τις εποχές από τους μαθητές της Στ2 αλά... αγγλικά


The Four Season Class Poems


SPRING
Spring is coming,
the Sun shines,
grass grows again,
colorful flowers have a beautiful smell.
Αποτέλεσμα εικόνας για εικόνες για τις 4 εποχές





SUMMER
Time has come
for everyone to have fun!
Bright colors everywhere!
……One, two, three
Let’s dive into the deep blue sea!

Σχετική εικόνα




AUTUMN
Trees lose their leaves slowly,
rain drops touch the earth,
another school year begins,
the face of the new season is present.
Σχετική εικόνα




WINTER
Everything is white
I can feel the cold outside!
Children play in the snow
while Christmas lights glow!

Σχετική εικόνα

Μεταφέροντας το μήνυμα της ημέρας περιβάλλοντος μέσα από αφίσες, συνθήματα, επικοινωνία με τον κόσμο μέσα κι έξω από το σχολείο

 Οι αφίσες, τα συνθήματα, τα φυλλάδια και οι κατασκευές μας, έδωσαν το καλύτερο μήνυμα για ένα περιβάλλον καθαρό, υγιές και ασφαλές για όλους μας...
Η δράση μας και το κειμενάκι μας...



















5 Ιουνίου- Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος
Μια μέρα αφιερωμένη στη φύση, στη γη που είναι το πραγματικό, το μεγάλο, το αληθινό σπίτι όλων μας.
Μια μέρα αφιερωμένη στην αγάπη και τη φροντίδα μας, που την έχουν τόσο ανάγκη  ΚΑΙ  τα ζώα.
Μια μέρα αφιερωμένη στις λίμνες, στα ποτάμια, στο καθαρό νερό και τον αέρα.
Μια μέρα αφιερωμένη σε καθαρές θάλασσες και ακτές χωρίς πλαστικά, σακούλες και αλουμινένια κουτιά αναψυκτικών .
Μια μέρα που  όλοι πρέπει να βάλουμε στόχο λιγότερα σκουπίδια, περισσότερη ανακύκλωση.
Μια μέρα αφιερωμένη  ΠΑΝΩ ΑΠΟ  ΟΛΑ  ΣΕ  ΜΑΣ  ΤΟΥΣ  ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, που μπορούμε να ζήσουμε με υγεία σ ΄ ένα καθαρό περιβάλλον μακριά από καυσαέρια, ουσίες αλκοόλ και τσιγάρα που τόσο βλάπτουν την υγεία μας.
                        ΑΓΑΠΗΣΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ
                                                                       ΣΤ  8ου Δημοτικού Σχολείου Πτολεμαΐδας

Ημέρα περιβάλλοντος 2018

Ημέρα περιβάλλοντος και  στο πλαίσιο του eTwinning  προγράμματος  μας"we care about our planet and try to make it cleaner " φτιάξαμε αφίσες που τις κολλήσαμε στην είσοδο του Σχολείου μας. Θέλοντας όμως να κάνουμε γνωστή την δράση μας και στους μεγαλύτερους,σταματούσαμε τα διερχόμενα αυτοκίνητα μοιράζοντας μικρά βιβλιαράκια με  συνθήματα, κείμενα και ζωγραφιές για το περιβάλλον και την προστασία του. Φίλοι οδηγοί που περάσατε χθες έξω από την είσοδο του  8ου Δημοτικού Σχολείου συγνώμη για την μικρή ταλαιπωρία....ήταν ο σκοπός μας μεγάλος!!!!!







το αναπαραγωγικό σύστημα

Το μέταλλο δεν παύει ποτέ να ζει, περιμένει να του δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία


Τίτλος Ιστορίας: Γκιόλι, ένα ρομπότ αλλιώτικο από τ΄ άλλα


Συγγραφείς: Οι μαθητές του Στ2: Καραλιώτης Κωνσταντίνος, Κιλινκαρίδης Αντώνης, Κοσμίδης Χάρης, Κουρτίδου Αλεξάνδρα, Κουτρούδης Παναγιώτης, Κρυτσάνη Βαλεντίνα, Κωνσταντινίδου Χρύσα, Λιόντα Παρθένα, Μάγκος Νίκος, Μουρατίδου Κυριακή, Μπάλλα Ματέο, Νάκου Ευανθία, Πέγιου Γαβριηλία, Πελτέκης Νίκος, Ρώσσιος Δημοσθένης, ΣουλαΪδης Στέλιος, Τσιρκινίδης Λεωνίδας, Φιλίππου Δημήτρης, Χατζησαββίδης Λευτέρης, Χονδροματίδου Ζωή
Η κατασκευή φιλοτεχνήθηκε από το σύνολο των μαθητών
Σχολείο: 8ο Δημοτικό Σχολείο Πτολεμαΐδας
Τάξη: Στ2
Συντονιστής εκπαιδευτικός: Βιολάκη Μαρία
Γκιόλι, ένα ρομπότ αλλιώτικο από τ΄ άλλα

  Εκείνο το πρωινό της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, η κυρία Ελένη τακτοποίησε και τα τελευταία πιάτα στα ντουλάπια, ύστερα έστρωσε το χριστουγεννιάτικο τραπεζομάντιλο στο τραπέζι της κουζίνας και τοποθέτησε επάνω την πιατέλα με τη βασιλόπιτα που θα έκοβαν στις 12 τη νύχτα με την αλλαγή του χρόνου.
    Έπειτα πήρε το μπλοκάκι και το μολύβι και άρχισε να σημειώνει τα ψώνια που έπρεπε να κάνει για το εορταστικό γεύμα. Τυριά, σαλάτες ψωμί για τρεις ημέρες….Α! και το σπουδαιότερο, τα πρωτοχρονιάτικα δώρα! Δεν θα δυσκολευόταν να βρει κάτι για τον καθένα, ήταν σίγουρη. Εκτός από αυτό του Βασίλη, του γιου της. Τι να του πάρει; Ακόμα δεν είχε αποφασίσει. Οπωσδήποτε όμως, όχι κάτι ηλεκτρονικό. Νισάφι πια. Εδώ και καιρό το παιδί της είχε αποκτήσει τη συνήθεια να κλείνεται στο δωμάτιό του με τις ώρες και να παίζει με το τάμπλετ ή τον υπολογιστή παιχνίδια που και η ίδια δεν ήξερε καλά καλά τι του πρόσφεραν. Το σίγουρο όμως ήταν πως ο γιος της  είχε απομονωθεί από τους φίλους του, μοιραζόταν πολύ λίγο χρόνο με την ίδια και οι καθηγητές του την είχαν ενημερώσει πως και οι επιδόσεις του στο σχολείο δεν ήταν και οι καλύτερες.
      Καθώς άρχισε να σημειώνει, ο δυνατός ήχος της τηλεόρασης της τράβηξε την προσοχή. Ο δημοσιογράφος της πρωινής ενημερωτικής εκπομπής επαναλάμβανε για μια ακόμη φορά:  «Από την 1η του νέου έτους οι πλαστικές  σακούλες θα χρεώνονταν 4 λεπτά η καθεμία.  Οι καταναλωτές θα έπρεπε να το γνωρίζουν και να μη διαμαρτύρονται για την επιπλέον χρέωση» ενώ ένας καλεσμένος της εκπομπής, εκπρόσωπος μιας οικολογικής οργάνωσης, τόνιζε πως « οι πολίτες πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία και να χρησιμοποιούν τσάντες για τα ψώνια τους που δεν θα επιβάρυναν  με το καταστροφικό αυτό υλικό τον πλανήτη που ήδη έχει υποφέρει πολλά από την ανθρώπινη αδιαφορία ».
Ακούγοντας όλα αυτά η κυρία Ελένη, η μητέρα του Βασίλη, κατευθύνθηκε στην κουζίνα και άνοιξε το τρίτο συρτάρι, εκεί που αποθήκευε τυλιγμένα περίτεχνα σε μικρά τριγωνάκια τις σακούλες από το σούπερ μάρκετ, τη λαϊκή  και τα άλλα καταστήματα. Και ξαφνικά τα μάτια της έπεσαν εκεί, στο βάθος του συρταριού, σε μια υφασμάτινη τσάντα που της είχε χαρίσει η μητέρα της πριν από χρόνια, μια μπεζ λινή τσάντα με πλεκτά χερούλια και κεντημένο στο μπροστινό μέρος της το μονόγραμμά της. Ένα υπέροχο καλλιγραφικό Ε .  Ένιωσε ντροπή που τότε δεν είχε εκτιμήσει το δώρο της μητέρας της και αποφάσισε να τη διπλώσει και να την πάρει μαζί της στην αγορά. Εξάλλου δεν ήταν εποχές για περιττά έξοδα.
Ντύθηκε βιαστικά, φόρεσε το παλτό και το σκούφο της, έχωσε στην τσάντα της την υφασμάτινη για τα ψώνια και βγήκε. Όλα γύρω ήταν κάτασπρα, σκεπασμένα από το χιόνι που συνέχιζε να πέφτει πυκνό.. Μόλις έφτασε στο κέντρο μπήκε στα μαγαζιά και ψώνισε ό,τι χρειαζόταν. Τέλος, όπως ήταν φυσικό άφησε το δώρο του Βασίλη του γιου της. Μπήκε λοιπόν στο μεγαλύτερο κατάστημα παιχνιδιών αλλά τίποτα δεν την  ενθουσίασε. Για ηλεκτρονικά; Ούτε κουβέντα!
   Βγαίνοντας από το μαγαζί απογοητευμένη η ματιά της έπεσε στο κατάφωτο δέντρο της πλατείας, στη φάτνη και στις στολισμένες βιτρίνες. Η ώρα είχε περάσει. Θα έπρεπε να γυρίσει στο σπίτι σύντομα και δεν είχε βρει ακόμα αυτό που έψαχνε. Και ξαφνικά παρατήρησε εκεί, σ΄ ΄ένα παγκάκι στο παλιό πάρκο σ΄ ένα αυτοσχέδιο μαγαζάκι τις πιο μοναδικές χειροποίητες, μεταλλικές κατασκευές που είχε δει ποτέ. Αγωνιστικά αυτοκινητάκια αεροπλανάκια και μικρά καραβάκια, όλα από μεταλλικά κουτιά αναψυκτικών, τενεκέδες και άλλα « άχρηστα»  υλικά. Αυτό που ωστόσο τράβηξε αμέσως την προσοχή της ήταν ένα ρομπότ!
   Ήταν ένα σχετικά μεγάλο γκρίζο, μεταλλικό ρομπότ κατασκευασμένο  από τενεκέδες λαδιού, κουτιά από καφέ, σιδερένιους μεντεσέδες από ξύλινα ντουλάπια, παλιές άχρηστες πρίζες, φωτογραφικές μηχανές, μεταλλικά εξαρτήματα από χαλασμένα μίξερ, κινητά τηλέφωνα ξεπερασμένης τεχνολογίας, πλακέτες υπολογιστή…
   Ενθουσιάστηκε τόσο πολύ μόλις το είδε που δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη… Ρώτησε την τιμή κι έβγαλε το πορτοφόλι της. Τη στιγμή εκείνη που η ματιά της διασταυρώθηκε μ΄ αυτήν του καλλιτέχνη που είχε φτιάξει όλα εκείνα τα υπέροχα αντικείμενα τον αναγνώρισε.  Ήταν ένας παλιός συνεργάτης της στην εταιρία στην οποία εργαζόταν κι εδώ και καιρό είχε απολυθεί. Μουδιασμένα τον χαιρέτησε, ρώτησε τα νέα του, πλήρωσε και απομακρύνθηκε με το ρομπότ της αγκαλιά. Πόσους ανθρώπους άραγε είχε φέρει σε δύσκολη θέση η οικονομική κρίση στη χώρα μας! Και να  που εκείνοι πάσχιζαν να τα φέρουν βόλτα, να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να επιζήσουν κάνοντας ό, τι μπορούσαν.
   Αργά το βράδυ καθώς αντάλλαζαν τα δώρα τους η κυρία Ελένη έδωσε διστακτικά το δώρο της στον Βασίλη. Τον βρήκε μάλλον απροετοίμαστο, όμως αυτός  το πήρε, την ευχαρίστησε ευγενικά και πήγε στο δωμάτιό του. Το έστησε μπροστά στο κρεβάτι του κι άρχισε να το περιεργάζεται. Δεν ήταν κι άσχημο. Σα να του φάνηκε κιόλας πως του έκλεισε το μάτι με νόημα εκεί στο μισοσκόταδο. Δεν ήταν βέβαια το δώρο που περίμενε αλλά δεν μπόρεσε να
μη θαυμάσει την πρωτοτυπία και την εξυπνάδα με την οποία ο κατασκευαστής είχε συνθέσει ένα σωρό από άχρηστα για οποιονδήποτε άλλον υλικά και τα είχε χρησιμοποιήσει για να τον φτιάξει. Ίσως κι εκείνος θα μπορούσε να φτιάξει μια δική του παρόμοια κατασκευή. Όλη τη νύχτα δεν έκλεισε μάτι. Περίμενε πώς και πώς να ξημερώσει για να τηλεφωνήσει στους κολλητούς του και να τους συστήσει τον ….  Γκιόλι, έτσι αποφάσισε να βαφτίσει το ρομπότ του ο Βασίλης.
   Ο Γκιόλι για την παρέα  ήταν μόνο  η αρχή. Τα παιδιά άρχισαν να συγκεντρώνουν  υλικά, τα περισσότερα από τα οποία θα κατέληγαν σύντομα στα σκουπίδια και να φτιάχνουν ό,τι χωράει ο νους του ανθρώπου. Πολλά από αυτά μάλιστα τα πουλούσαν και διέθεταν τα χρήματα για να στηρίξουν οικονομικά ανθρώπους που είχαν ανάγκη.
Ο Βασίλης σπάνια έμενε πια κλεισμένος στο δωμάτιό του να παίζει με τα ηλεκτρονικά του παιχνίδια. Έγινε πιο κοινωνικός και πιο ευαίσθητος σε θέματα που αφορούσαν το περιβάλλον και τους συνανθρώπους του, ενώ ανακάλυψε ότι μπορούσε να είναι δημιουργικός και να  έχει κι άλλα ενδιαφέροντα πιο κοντά στην πραγματική ζωή.
-          Καλά Βασίλη πάλι φεύγεις; τον ρώτησε η μητέρα του ένα απόγευμα. Εσύ δεν έβγαινες απ΄ το σπίτι. Τι έγινε ξαφνικά;
-          Ρώτα τον Γκιόλι, απάντησε εκείνος χαμογελώντας. Αυτός ξέρει…