Όλα θα πάνε καλά. Ένα ποίημα για τον σχολικό εκφοβισμό από τα παιδιά του ΣΤ2

                    Όλα θα πάνε καλά


Τίποτα δεν πάει καλά σ΄ ένα σχολείο που...

κάποιος σε σπρώχνει επίτηδες στη σκάλα.

Που σ΄ενοχλει διαρκώς και σε κοροιδεύει.

Τίποτα δεν πάει καλά σ΄ ένα σχολείο που 

το διάλειμμα περπατάς μόνος και σκυφτός με τα χέρια στις τσέπες.

Τίποτα δεν πάει καλά σ΄ ένα σχολείο που κάποιοι σε λένε τηλεγραφόξυλο, 

   μπομπονιέρα, πέφτουλα ή μαμόθρεφτο.

Τίποτα δεν πάει καλά σ΄ ένα σχολείο που κάποιοι σ΄ έδιωξαν απ΄το παιχνίδι

και είπαν, φύγε δεν είσαι ένας από εμάς.


Σήμερα όμως το ρολόι του σχολείου σταμάτησε.

 Σταμάτησε ακριβώς τη στιγμή εκείνη που 

κλείνοντας πίσω σου τελευταίος την πόρτα 

οι νταήδες σε κόλλησαν εκεί στη γωνία 

και σε χτύπησαν.

Κι εσύ δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα

παρά μόνο να κοιτάς το αίμα που κυλούσε 

από το στόμα, τη μύτη και την ΨΥΧΗ σου,

εκεί στα πλακάκια του πεζοδρομίου.


Το ρολόι σταμάτησε αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω.

Μπορώ όμως να υψώσω τη φωνή μου, έστω και τώρα και να φωνάξω

ΦΤΑΝΕΙ. ΩΣ ΕΔΩ!

Έστω και τώρα σου δίνω το χέρι μου και σου λέω, έλα μαζί μας. 

Στη δική μου παρέα περνάμε καλά. Στηρίζουμε και αγαπάμε ο ένας τον άλλο.

Παίζουμε, γελάμε και τραγουδάμε όλοι μαζί.

Δε χωράει ανάμεσά μας κανένας που έχει μάθει να πληγώνει.

Κανένας που νομίζει πως μπορεί να κάνει τη ζωή μας γκρίζα.

Γιατί η ζωή μας είναι μία και μοναδική 

και αξίζει να είναι ΠΟΛΥΧΡΩΜΗ!

                                                                                ΣΤ2 8ου Δημοτικού Σχολείου